Worek piankowych kształtów...

Przyjaciółka naszego domu przyniosła mi torbę pełną piankowych kształtów. Jakiś czas temu, jeszcze lato było:) Tematyka około gwiazdkowa, wzory takie sobie. I mówi: Masz! Ty na pewno coś z tym zrobisz:). Wiara czyni cuda, prawda. Ale tak nam się trochę walały z kąta w kąt te pianki... Aż kilka dni temu wpadły pod ręce J. I już. Wirują, tańczą, ustawiają się w kółka, domki, ludziki, cała historia powstaje... A mama obok . I też ją wciągnęło. I tak układaliśmy sobie (i Mania też, oczywiście:) zamiast obiad szykować...Niestety w końcu zgłodnieliśmy i nie tylko my i zabawę trzeba było sprzątnąć. A pianki wciąż mamy...

A tak poza tym już pierwsza zima była i ustąpiła na chwilę:). Zasypało nas w zeszłym tygodniu prawie metr śniegu to i Łobuzy miały uciechę. Mała piszczała z radości i nie chciała śniegu opuszczać nawet an rzecz ciepłego, miłego domku i ramion Mamusi:). No i powstał fort, okazały... ale już stopniały. Do następnego!

Za to z ciekawych powiedzonek chyba wejdzie do naszych rodzinnych wspominek jedno nowe. Jak już wspomniałam zima u progu, trzeba się szykować. W naszej Krainie Mąż i Ojciec uwielbia wyżywać się kulinarnie (skarb nie mąż:). Ostatnio robi smalczyk. Pyszniutki z jabłkiem, cebulką i skwareczkami. I zajadamy się. Głównie starsze Łobuzy. I tak mlaskamy, smakujemy, mniam, mniam...a tu Antoś podchodzi. Zagląda do kamionki, jakby smalcu na oczy nie widział, głową kiwa, mysli... i...

- A co to: MIĘSNY DŻEM?! - pyta...

padliśmy.

i leżymy i kwiczymy:)

dobranoc!