Dziecko na Warsztat - naukowy

Mieszkamy na wielkim wulkanie. Bardzo blisko o tego:

(wikipedia: Komora magmowa pod calderą w Yellowstone)

Filmy i książki o nim piszą.

 W jednym filmie to właśnie tutaj właśnie zaczyna się zagłada... 

 Wybuchają nawet zimą...

(wikipedia: zima w Yellowstone:)

W tym roku M3 z klasą był tydzień w Parku Yellowstone:

 i uczył się dużo o geologii, fizyce, chemii i biologii tego miejsca. I to zainspirowało chłopców do wybrania tematu naszych warsztatów. Chcieliśmy zaanalizować jak to jest z tymi wulkanami, gejzerami i dlaczego. 

 (wikipedia: gejzer Castle w Yellowstone)

Po wycieczce M3 chciał podzielić się z braćmi nabytą w szkole wiedzą i pobawić się na dokładkę:)

Do pierwszego eksperymentu, mającego pokazać zasadę powstawania wulkanu, przygotowaliśmy:

ocet

soda oczyszczoną

płyn do naczyń

lejek

miskę

puszki po coca coli

papier kolorowy (opcjonalnie)

chusteczki higieniczne

W naszych warsztatach uczestniczyło czworo dzieci: M3 lat 10, A. lat 8, J. lat 5,5 oraz Księżniczka 21 miesięcy.

  Puszki owinęliśmy kolorowym papierem, żeby lepiej wyglądały, bardziej wulkanowo:)

Potem po kolei chłopcy dodawali potrzebne składniki.

2/3 puszki octu, do tego trochę płynu do naczyń.

 J. nasypał do chusteczki (żeby opóźnić reakcję) ok. 2 łyżeczek sody.

I wcisnął do otworu puszki.

 Ocet z sodą oczyszczoną się wymieszał i  powstał gaz czyli dwutlenek węgla. Utworzyły się w cieczy  bąbelki gazu lżejsze od niej i gwałtownie wydostały się na powierzchnię. To samo dzieje się kiedy poruszają się płyty tektoniczne a lawa powstała w wyniku reakcji chemicznych znajduje gwałtowne ujście.

 I my obserwowaliśmy wydobywającą się z "wulkanu" pianę -lawę.

Doświadczenie robiliśmy dwa razy.

 Za drugim razem chłopcy wpadli na pomysł dodania barwników spożywczych. Szybko to zrobili. I nasz wulkan zalśnił barwami tęczy. Piękny!

Bawiliśmy się świetnie. Nadszedł czas dla M3 na zaprezentowanie rodzeństwu jak powstaje GEJZER. I dlaczego strzela do góry.

 2010 zdjęcie M.

Do buteleczki po witaminkach, M3 wlał 2/3 wody, trochę octu i barwnik spożywczy dla lepszego efektu wizualnego.

 Postawił buteleczkę na naszym terenie wulkanicznym (miska) i wsypał 2 łyżeczki sody.

A. prędko zakręcił buteczkę zakrętką z uprzednio zrobioną dziurką.

Dziurkę M3 zakrył palcem i tu nastąpiła pierwsza atrakcja!

Shake it, shake it! Czyli potrząsanie! Palec zdjęty i....

Gaz się wydzielił, ciśnienie wzrosło, jak przy poruszaniu się płyt tektonicznych (trzęsieniu ziemi) i BUUUM! Wystrzeliło!

Ile radości! Księżniczka, która wszystko dokładnie obserwowała aż piała ze szczęścia!

Powtórzyliśmy to parę razy... bo takie fajne:)

A tu w naturze:)
Filmik z Mammoth Hot Springs - wrzesień 2010
(zrobiony przez M.)

Zabawa z barwami:

Do następnego eksperymentu zaproponowanego przez chłopców potrzebowaliśmy:

miseczkę

pół szklanki mleka

barwniki spożywcze

Wszyscy nawet Mania "kapnęli" kropelkę koloru do mleka. I zaczęliśmy mieszać. I podziwiać efekty. Najpierw tworzyły się piękne barwy. Odcienie zieleni, błękitu czy czerwieni. Pomarańczowy nawet różowy. A na końcu? Powstał kolor szarobury jak to zawsze po wymieszaniu barw podstawowych razem.

Do kolejnego eksperymentu potrzebowaliśmy:

butelki

lejka

"czegoś" do nalewania

100 ml ciepłej wody

4 łyż. suchych drożdży

6 łyżeczek cukru

łyżeczki

balona

Do butelki  starannie chłopcy wsypali drożdże. Zalali ją wodą.

Następnie odmierzyli odpowiednią ilość cukru. Dodali. Wymieszali wszystko przez potrząsanie:)

 

Na szyjkę butelki naciągnęliśmy balon. I obserwowaliśmy.

Mamo, nic się nie dzieje!

A te bąbelki w zawiesinie?

No, może coś rzeczywiście...

po 2 min.:

Mamo, rośnie, balon stoi!!!!

Po godzinie:

O, jejku ale urósł... 

I zobacz te drożdże jak rosną...

TO naprawdę z nich robisz chleb?

A co to sąd drożdże?

Czy one żyją?

Ale przecież były suchymi kuleczkami?

Jednym słowem było o czym przy obiedzie rozmawiać a drożdże w butelce rosły i rosły, aż im powietrza zabrakło i zaczęły się dusić i opadać.

 

A jeszcze przed obiadem...

Kiedy czekaliśmy co z balona urośnie... 

Inne balony przypomniały nam jak naelektryzować ich powierzchnię...

 I jak BALONEM przesuwać przedmioty:) Ten eksperyment polegający na polaryzacji cząsteczek najbardziej podobał się J. , bo ze starszymi robiliśmy to już wiele razy. Chociaż pocieranie o włosy i "magiczne" poruszanie puszki po napoju czy papierków było ekscytujące:). Zdjęć nie zrobiłam bo mam tylko dwie ręce:):)

A na koniec jak widać szampańska zabawa . Balony fruwały, fruwały, śmiech o ściany się obijał i nie wiem jakim cudem ale stojąca lampa ocalała:)

A dmuchanie baloników (proszę bez procentowych skojarzeń!) to także logopedyczne ćwiczenie jakże nam potrzebne ...

No i jak? Fajnie było?

Jak chcecie więcej to zajrzyjcie na inne warsztaty projektu "Dziecko na Warsztat", zapraszamy!