Kronikarskie zaległości:)

Życie wartko płynie, a blog stoi. Zakorkował się na Świątecznych życzeniach i ani myślał popłynąć. Ani słowotokiem ani zdjęciopokazem. Cóż, taka jest wyższość życia realnego nad wirtualnym:) Dni mijają nawet gdy chcemy je zatrzymać... 

Piękne mieliśmy Święta Bożego Narodzenia tego roku. Pełne różnorakiej, zaskakującej obfitości. Udało się polskie potrawy przygotować i nawet wędliny mieliśmy w obfitości dzięki K. i paczce, którą nam przysłała! I Goście byli  i w Gościach byliśmy, i łatwiej dzięki temu było nie tęsknić tak bardzo...

A potem Nowy Rok przyszedł, poprzedzony Sylwestrem a w nim jedno smutne wydarzenie i inne baaaardzo radosne, i Msza ze wspólnotą w naszym domu i potem agapa, długo i miło:)

Szóstego stycznia do naszego miasteczka przybyli po raz kolejny Trzej Królowie, zmęczeni długą drogą, starzy trochę:) Jeden nawet głuchy był i taką śmieszną tubę miał żeby lepiej słyszeć (przypominała bardzo skręcony odwrotnie klosz od naszej starej lampy, ale może tylko mi się wydawało??). Mówili w dziwnych językach ale udało mi się tłumaczy w tłumie znaleźć:) Najpierw mędrcy Dzieciątku się pokłonili, potem nam poopowiadali skąd, po co i dlaczego idą. A na koniec dzieciom podarki rozdali. I pojechali. W siną dal. A właściwie białą. Jak śnieg w Wyoming:)

A w Krainie naszej jak co roku od lat dziesięciu:) obchodziliśmy też jeszcze inne święto. Naszego własnego, domowego, Trzeciego Króla:) M3 skończył lat dziesięć i bardzo dumny i poważny jest. Jak to On:) I tort z dinozaurami zrobiliśmy i sto lat śpiewaliśmy, i w ogóle:)

 A i jeszcze blog obchodził urodziny. Drugie. 1 stycznia. Jakoś ja nie umiem takich rocznic świętować. Może za rok? Do trzech razy sztuka... A zresztą kto zaczyna bloga pisać 1 stycznia!? Toż to czas zawsze taki nie wirtualny:):)