Jak rodzi się talent malarski i o nowym mieszkańcu Krainy...

 Szydełko moim coraz bliższym przyjacielem jest. Odkryłam ostatnio, że można nim wyczarować także zabawki. Tak sobie dziergałam i dziergałam, jak Gepetto niemalże, tylko nie w drewnie i patrzę a tu ktoś do mnie mruga czarnym okiem. Macha pasiastym uchem i za chwilkę merda ogonem... i mówi: jeszcze czapeczkę poproszę! No, dobrze, chwileczkę, mówię ja, momencik zaraz, zaraz już się robi. I jest. Mr. Nie Wiem Jakie Imię Jego Jest towarzyszem J. od dziś został. Z okazji imienin. I następni się na świat pchają. Muszę tym szydełkiem pomachać jeszcze:)

A poza tym, nie wiem czy chwaliłam się, że w wyniku "przeprowadzki" chłopców na dół, odziedziczyłam malutkie biureczko, maleńkie. Po A., który dostał wielkie biurko, bo na Uniwersytecie się ich pozbywali. I M3 też dostał. No, więc ja tak sobie siedzę przy tym biureczku, i rysuję. Jak za dawnych czasów. I farbki dostałam. Akwarelowe. Pełnia szczęścia. Moja Córeczka szybko zorientowała się, że się tu coś ciekawego dzieje. Wdrapała się na krzesło. Bardzo dorosła już jest. Robi to co Mama. Złapała pędzelek, patyczki do uszu, którymi poprawiałam malunek i do dzieła. I tak sobie pomalowałyśmy. W wielki skupieniu. Jak to już Mania ma w zwyczaju:)

Ps. Jestem ostatnio częstym wirtualnym gościem w Deszczowym Domu i stamtąd oraz z innych zaprzyjaźnionych z nimi miejsc zaczerpnęłam odwagę do machania szydełkiem do skutku...Pozdrawiam Mieszkańców DD:)