Po polsku:)

Kraina Wesołych "Łobuzów" jak wiadomo znajduje się na obczyźnie. W kraju dalekim, bardziej znanym rodakom z książek, niż z rzeczywistego świata. Wokoło więcej krów i jeleni niż ludzi (a trzeba przyznać, że jest tych zwierząt  mnóstwo:). Ludzie za to mówią w języku zupełnie nie zbliżonym do ojczystego języka Łobuzów. Niektórzy mówią też w języku cokolwiek podobnym do języka kiedyś dawno, dawno temu urzędowego:

w kraju tym gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba... 

urzędowego na długo przed tym kiedy narodził się autor powyższego wiersza..

Ale jedynie w domu słychać język piękny lecz trudny - polski. ...

Starsze Łobuzy posługują się językiem przodków całkiem nieźle w mowie i troszkę gorzej w wersji pisanej... Im dalej w dół piramidy wiekowej,  pisanie sprawia większy problem... . Powoli odkrywamy dwujęzyczność naszych dzieci.  Pytanie Piątego w trakcie konwersacji : a co to znaczy "tupać"? albo jaki to jest kolor ten: pink? Czy w zabawie : i ten monster, wiesz jego body... zdarzają się codziennie...

Polskiej szkoły w okolicy nie ma. Żałujemy bardzo. Jakoś w Krainie musimy sobie radzić:) Rozmawiamy, czytamy, zachęcamy do czytania (niektórych to raczej trzeba ograniczać, bo świata zza książek nie widzą :) w języku Norwida i Sienkiewicza (swego czasu zabawa w "bij Szweda!" popularna była w Krainie i prawie, że szczęk mieczy czy szabli usłyszeć można było:)

Próbujemy też raz po raz organizować zajęcia z języka, historii, geografii Polski. Czasem bardziej gorliwie, innym razem bardzo powoli nam to idzie. Tym razem się udało. Cztery Młodsze Łobuzy zagonione do stołu, wykazywały duży entuzjazm pracując z książeczką przygotowaną wcześniej przez Mamę.

Zaczęliśmy od mapy. A właściwie od słowa: POLSKA. Bo Piąty uczy się czytać i pisać. Zaznaczyliśmy Warszawę. Pokolorowaliśmy woj. mazowieckie (taki lokalny patriotyzm :):). Porozmawialiśmy o sąsiadach Polski. Po śladzie napisaliśmy nazwy okolicznych krajów - młodsi. M3 zapisał też ile województwa ma Polska. Wyjaśniliśmy sobie co to są Województwa. Obejrzeliśmy fantastyczną mapę Polski w tej książce. Zajrzeliśmy do ulubionego naszego "elementarza" "Kocham Polskę".

Zapoznaliśmy się / przypomnieliśmy sobie kilka polskich słów: ojczyzna, stolica, godło, Syrenka, morze, góry, jezioro, rzeka. Samogłoski, sylaby, dwuznaki itd.

I wreszcie! Wręczyłam chłopcom książeczki. Zaczęliśmy czytanie. Proste słowa jak: Polska, to, jest, czy Syrenka :), Warszawa(!) czytał Piąty. Resztę na zmianę Czwarty i Trzeci. Kolorowali, rysowali pisali. Zabawy jest na co najmniej dwa posiedzenia:).

I tak od słowa do słowa Czwarty wpadł na pomysł. Prawie się o niego (ten pomysł) potknął;) 

Zróbmy mamo domową gazetkę!!! I ogłaszam wszem i wobec, że jest. Konkurs na nazwę trwa, ale JEST na drzwiach do szafy kurtkowej (tzw.  "closet":) Rozpoczęła swój żywot, kto wie jak długi, domowa gazetka. Konkursy w niej zamieszczono, rysunki, newsy i słowa tygodnia. W napięciu oczekujemy dalszego rozwoju wypadków. Zaangażowanie zespołu rośnie:). Może i Wam drodzy Czytelnicy  i Goście uchylimy kiedyś rąbka tajemnicy i zorganizujemy fotorelację... zobaczymy.

W czasie pracy nad książeczką odbywały się zajęcia dodatkowe dla mieszkańców poniżej dwóch lat. Syrenka i Orzeł Polski do dowolnego kolorowania przykuły uwagę Mani na dłuższy czas:)

Uuups, widzicie? Coś się Jasia paznokciom stało, same się tak pomalowały, czy co? Dobrze, że mydło tu w Krainie mamy:)

Na koniec: PODZIĘKOWANIA!

Dziękuję Eli i Kasi za ich bardzo inspirujące blogi! Pomagają mi rozumieć bardziej moje dzieci z ich specyficznymi trudnościami w uczeniu się polskiego. I jeszcze bardziej doceniać ich dwujęzyczność!

ps. Godło, Syrenka, mapa pochodzą skądś w necie. Nie mam pojęcia skąd, znalazłam rok temu do zajęć na 11 listopada....